جزیره گردشگری کیش جایی برای چوپانی بومیانش دارد. روستای باغو از همان اول هم جزئی از محله قدیم جزیره کیش بود که هنوز برخی از ساکنانش زندگی در این روستا را به زندگی در شهر کیش ترجیح می دهند ساکنان روستای باغو توانسته اند از ورود مدرنیته و تکنولوژی به روستایشان جلوگیری کنند. هرچند که تعدادشان بسیار کم شده است.
روستای باغو تنها آبادی واقع در حاشیه جنوبی جزیره است. بومیان این روستا به زمین های کشاورزی دارای چاه که در آنها محصولاتی کشت می شود و نیاز به آبیاری دارند؛ باغ می گویند حاصلخیزی اراضی اطراف باغو، هنوز هم زبانزد بومیان است. سرسبزی منطقه اطراف باغو به خصوص بیشه های کوچک با انبوهی از درختان کهنسال که اهالی روستا لور یا انجیر معابد، اسبار (تمبر هندی) لمبو، بمبر؛ سدر جز، قاف، لوز و خرما می نامند؛ چشم گیر است. منابع تامین آب این روستا قنات و گاوچاه بوده است که تا شهر حریره امتداد دارد و آب مورد نیاز روستای باغو را تامین می کرده همچنین شغل اهالی روستا دامداری و صیادی است.
این روستا جمعیت بسیار کمی دارد و اهالی قدیمی آن همه از روستا به شهرهای دیگر رفته اند برخی به صفین رفته و برخی دیگر هم در شهر کیش مستقر شده اند و برخی نیز جزیره را ترک کرده اند. هنوز اما مریم خانم در روستا زندگی می کند او یکی از اهالی قدیمی روستاست طویله ای که دارد را باز می کند تا گوسفندها و بزهایش را نشان دهد.
او می گوید که پدر و پدر جدم در کیش به دنیا آمده اند آن زمان عرب ها در جزیره بیشتر بودند. این جزیره محلی برای خوش گذرانی درباریان و شاه بود. او و خانواده اش به باغو هم می آمدند و زیر درخت انجیر معابد می نشستند و تفریح می کردند ما هم که فقیر بودیم هیچ وقت در خودمان نمی دیدیم جلو برویم ولی بعضی وقتها کودکان آنها با لباس های شیک کنار پسران ما با لباس های کهنه بازی می کردند. اینجا ساحل خوبی برای شنا داشته و دارد.
مریم از ورود گردشگران به روستای باغو می گوید: هر هفته تعداد زیادی از مردم برای دیدن روستا به اینجا می آیند بیشتر برای اینکه درخت معابد را بببنند و یا از روستا دیدن کنند. آنها از ما محصولات دامی و عسل می خرند.
زن دیگری مراقب دام هایش در روستا روی صندلی نشسته است او هم برقع به صورت دارد مانند زنان شهرهای جنوبی دیگر در ایران. او هم نام زن دیگر روستاست و می گوید که نامش مریم است و دختر ننه باغوی معروف روستا. ننه باغو یک زن سالخورده است که می گویند نام روستا را از او گرفته اند. او را پیرترین زن کیش می دانند و چون هر کسی به روستا می آید سراغش را می گیرد دیگر تمایلی به دیده شدن ندارد.
مریم می گوید آن زمان که ننه باغو سرحال تر بود کشاورزی در روستا رونق بیشتری داشت اما الان دیگر همه چیز را از شهر می خریم و در زمین کمی از روستا سبزی و کاهو می کاریم. چون آب نیست بچه ها هم وقتی بزرگ شدند به شهر رفتند . ما تنها ماندیم.
دام های اهالی روستا راه خانه را خوب بلد هستند گاهی اهالی روستا همراهشان می شوند و گاهی هم نه. چون آنها میدانند جایی جز باغو ندارند. این تعداد گوسفند معیشت روستاییان را تامین می کنند. مریم حاضر نیست آنها را رها کرده و مانند فرزندانش و یا دیگر اهالی روستا به جای دیگری برود حتی اگر ساعتها و روزها در روستا تنها باشند.
او می گوید: وقتی بچه ها بزرگ شدند برای کار و تحصیل اینجا را ترک کردند در شهر (کیش) کار هست اما اینجا نیست. آنها دوست دارند در خانه های نوساز زندگی کنند اما اینجا هنوز خانه های ما قدیمی است من این خانه ها را بیشتر دوست دارم.
در این روستا یک مسجد قدیمی نیز وجود دارد مسجد باغو مسجد بسیار ساده با مصالحی مانند سنگ های مرجانی ملات آهکی و چوب ساخته شده است مسجد دارای گل دسته و حیاط است و در بیرون آن چاه آبی قدیمی وجود دارد که نمازگزاران برای وضو گرفتن و تامین آب شرب از آن استفاده می کردند. حوض کنار چاه به عنوان وضوخانه اصلی مسجد است مسجدی که با کمک اهالی باغو ساخته شده و جزو مساجد قدیمی جزیره محسوب می شود.
گورستان تاریخی روستای باغو
هنگام بیرون آمدن از روستا هر گردشگری می تواند ببیند در اطراف روستا، تعدادی خودرو، سنگ های مرجانی را که خرد و به خاک تبدیل شده جابه جا می کنند. این رویه مدتهاست که ادامه دارد شاید بتوان گفت ذره ذره مرجان های کیش به مصالح ساختمانی تبدیل می شوند.
مسجد روستای باغو
کمی آن طرف تر گورستانی است که با سنگ های سخت نشانه گذاری شده است هر سنگ نشان دهنده قبر یکی از اهالی کیش است. تنها صاحب متوفی می داند هر بار بر سر کدام سنگ فاتحه بخواند. هیچ تابلویی و هیچ اطلاعاتی در معرض دید گردشگران درباره این گورستان وجود ندارد تنها اهالی روستای باغو می دانند که مرده هایشان از سالها پیش اینجا دفن شده اند.