به گزارش «تابناک هرمزگان»؛ تلویزیون را نگاه می‌کنیم و می‌شنویم تورم کاهش پیدا کرده! ولی در بازار؟ گرانی «لحظه به لحظه» را با گوشت و پوست خود لمس می‌کنیم فکر می‌کردیم فقط خبرهای تلویزیونی اینگونه است.
اما وقتی آمارهای استاندار و مسئولین استانی را در مورد واگذاری مزارع پرورش میگو به بومی‌ها فقط می‌شنویم فکر می‌کنیم که دائم جلو همان تلویزیون نشسته‌ایم یا صدای مسئولان هم انعکاس و پژواک خبرهای کلیشه‌ای صدا و سیماست، می‌گویند مقدار قابل توجهی زمین‌های پرورش میگو را به روستائیان و بومیان داده‌اند! اما روستایی و اهلی همان مناطق واگذار شده شاهد همچنین اتفاقی نیستند؟! مشخصاً منظور مسئولین افراد بومی استانهای دیگر است!؟
آقای استاندار و مسئولین استان به خوبی می‌دانند با «حلواحلوا کردن» دهانها شیرین نمی‌شود! با آمار و ارقام‌سازی کاغذی نه کسی زمین‌دار می‌شود و نه شاغل، در شرق بندرعباس از گوشه کنار شهر تا رسیدن به تیاب میناب تقریباً تمام ساحل به مزارع پرورش میگو واگذار شده است؟! بگذریم از اینکه توان اکولوژیکی دریا و تاب‌آوری اکوسیستم در خودپالایی در نظر گرفته شده است یا نه اما شاید قطعات بصورت چند صد هکتاری معمولاً به افراد خواص یا سفارشی واگذار شده است؟ که اهالی محل نیز معتقدند بسیاری فقط وام و تسهیلات آنرا گرفته و تا امروز هیچ اقدام اجرایی انجام نداده‌اند!.
برخی نیز که با قیمت کارشناسی دولتی دریافت نموده‌اند با قیمت‌های بالا به شخص ثالث واگذار می‌کنند؟ از سایت دانشگاه هرمزگان، سایت رودخانه شور، سایت کولغان، سایت جلابی و سایت حسنلنگی، در همین جلسات دولتی و شورای برنامه‌ریزی و ... با پافشاری مردم و درخواست‌های مکرر ملت ، اهالی بومی و چانه‌زنی نمایندگان مجلس قرار بر این شد که حداقل 1000 هکتار از 1500هکتار سایت حسنلنگی به بومیان واگذار شود اما وقتی می‌بینیم حدود 500 هکتار به اهالی واگذار شده است آنهم به ازای هر متقاضی بومی دو هکتار، اما برای «غیر بومیان» یا همان افراد سفارشی خودمان 20 و 40 و حتی 100 هکتار هم واگذار شده است؟! در ابتدا گفته می‌شد اهالی و محلی ها توان مالی و سر رشته کار ندارند و باید سرمایه‌گزار جذب کنند ولی در ادامه و پرداخت اقساط دیدیم همان مردم کم‌توان به موقع اقساط خود را پرداخت کردند و تعدادی از سرمایه‌گزاران که به امید حبس زمین و واگذاشتن آن برای روزها و سال‌های آینده که زمین گرانتر شود و ارزش افزوده پیدا نماید تا با قیمت آنچنانی به شخص ثالث واگذار نمایند! نابرده رنج ، گنجی بدست آورند وقتی دیدند مردم عادی مصمم به اجرای طرح هستند و با پرداخت اقساط خود مسولین مربوطه را مجبور به اجرای عملیات اجرایی نمودند همین باصطلاح «سرمایه‌گزاران» از پرداخت اقساط عملیات اجرایی خودداری نمودند و ظاهراً فقط می‌خواستند صاحب زمینی شوند! بس که طبق مقررات و تعهد محضری داده شده و فشار مردمی برخی از آنان سلب امتیاز شدند و اما چرا بازهم از واگذاری قطعات بازگشت داده شده به مردم بومی خودداری می‌شود؟ و بازهم افرادی خواص و غیر بومی جایگزین آنان می‌شود؟
این وسط سکوت نمایندگان مجلس ، مسئولین دولتی و فعالین اجتماعی با هماهنگی یا بدون هماهنگی جفا در حق آیندگان است، به عبارتی مردم بومی استان مخصوصاً روستائیان بر روی گنج نشسته‌اند ولی خودشان محروم از این گنج هستند، از بیکاری و بی‌درآمدی رنج می‌برند و به فلاکت افتاده‌اند و آینده خود و فرزندانشان را تباه شده می‌بینند که با آه وافسوس نظاره می‌کنند دارد به تاراج می‌رود زادگاه‌شان بدون اینکه نفعی برای حافظان اصلی آن! انصافه که بنام سرمایه‌گزار کسانی از جاهای مختلف کشور بیایند و صاحب این مزارع و زمینها شوند؟ و مردم ساکن در روستاهای ساحلی بصورت عمله در خدمت آنان باشند.
انتهای پیام/*