به گزارش «تابناک»؛ چند روزی است که انتشار تصاویری از کشف قرص در کیک و کلوچه‌های تولیدی چند شرکت صنایع غذایی مشهور در کشور، بسیاری از ایرانیان را به هراس انداخته است؛ ترسی که انتشار سلسله اخبار مختلف در این خصوص، تشدیدش می‌کند و عجیب نیست اگر بشنویم روی بازار این محصولات اثر منفی گذاشته است.
ماجرا تا آنجایی بیخ پیدا کرده که هرچه زمان بیشتری می‌گذرد، به جای حل و فصل و فیصله ماجرا، ابعاد آن پیچیده‌تر می‌شود و استان‌های بیشتری درگیر ماجرا می‌شوند؛ از کرمان، سیستان و بلوچستان، فارس، هرمزگان و آذربایجان غربی گرفته تا کهگیلویه و بویراحمد و البرز که روز گذشته خبر کشف کیک‌های آلوده در آنها منتشر شد.
البته نگرانی‌ها بی دلیل هم نیست، چون اخبار منتشره حکایت از مسموم شدن شماری از هموطنانمان دارد که از کیک و کلوچه‌های آلوده مصرف کرده اند. مسمومیتی که در برخی موارد به صورت خواب آلودگی بروز و نمود یافته و در مواردی، تهوع و ناراحتی‌های گوارشی را موجب شده و البته بیشتر در گروه سنی کودکان رقم خورده است.
همین کافی است تا والدین نگران سلامت فرزندانشان شده و بستر برای شکل گیری شایعات هم فراهم آید و کیک‌های آلوده به غولی بزرگ تبدیل شوند که کسی قادر به توقف آن نیست. غول بی شاخ و دمی که یکی می‌گوید حاوی مخدر است و دیگری مدعی است جنس قرص‌های قرار گرفته در آنها، آنتی بیوتیک یا خواب آور و امثال اینهاست.
شاید عجیب به نظر برسد، اما تامل در اظهارات مسئولان مختلف نشان می‌دهد که از ترامادول تا آنتی بیوتیک، همه این ادعا‌ها درباره جنس قرص‌های جاسازی شده در کیک و کلوچه ها، همه از زبان افراد مسئول بیان شده اند و حتی به تاکید مدیرکل نظارت بر فرآورده‌های غذایی وزارت بهداشت، در برخی کیک‌های آلوده «قرص برنج» هم مشاهده شده، که مرگبار است!
البته رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا روایت دیگری، دست کم برای قرص‌های کشف شده در کیک‌ها در استان‌های هرمزگان، کرمان و آذربایجان غربی بیان و تاکید کرده که «هیوسین» در خوراکی‌ها کشف شده، نه قرص مخدر یا روانگردان یا آن گونه که وزارت بهداشتی‌ها مدعی شده اند، قرص خواب آور یا مرگبار یا حتی آنتی بیوتیک!
اکنون به این نکته توجه کنید که به گفته دبیرکل کانون انجمن‌های صنایع غذایی ایران، سیزده برند معتبر کشور درگیر ماجرای کیک‌های آلوده شده اند؛ اقدامی که این مقام تاکید دارد «خرابکارانه» بوده و استاندار آذربایجان غربی آن را «دسیسه» خوانده است؛ «دسیسه بدخواهان و سودجویان برای ضربه زدن به تولید ملی و برهم زدن آرامش جامعه» که نهاد‌های نظارتی و امنیتی پیگیر کشف و حلش هستند.
اما آیا یافتن منشا کیک و کلوچه‌های آلوده اینقدر دشوار است؟ مگر نه اینکه نظام توزیع کالا مشخص است و مغازه داران و فروشگاه‌ها، کالا‌های مورد نیازشان را از شرکت‌های پخش تامین می‌کنند و با کشف هر اشکالی می‌شود سراغ پخش کنندگان رفت و زنجیره را تا انتها یعنی خط تولید پی گرفت؟ آیا ممکن است چنین فرایندی طی شود و منشا آلودگی‌ها یافت نشود؟!
این‌ها چند نمونه از سوالاتی هستند که می‌شود در این باره مطرح کرد؛ سوالاتی که می‌شود در قالب کلی تری بیانشان کرد و پرسید آیا قابل قبول است که کیک‌های آلوده به بحرانی وسیع در کشور تبدیل شوند که از اقتصاد تا امنیت روانی مردم را تحت الشعاع قرار دهند و کسی قادر به پایان دادنش نباشد؟ آیا تعلل مسئولان در کشف واقعیت و پایان دادن به غائله، نشانه شومی از ناتوانی شان در مهار بحران و مخابره این پیام به دشمنان نیست که در این حوزه‌ها فعالیت کنند؟!
