کد خبر: ۸۳۴۶۲۵
تاریخ انتشار: ۱۰ فروردين ۱۳۹۹ - ۰۳:۰۹ 29 March 2020

چندی پیش بود که اعلام بسته شدن موقت درب های حرم مطهر آستان مقدس فاطمی (س) در قم، سبب هتک حُرمت آن بارگاه نورانی توسط عده ای معلوم الحال شد.

پس از آن و با بازداشت 11 نفر از این افراد، یک منبع آگاه به خبرنگار خبرگزاری فارس اطلاع داد که حدود نیمی از آنان از مبلغان و فعالان جریان شیرازی یا همان «شیعه انگلیسی» هستند و همین ها بوده اند که لیدری آن هتک حُرمت جانسوز را به همراه تعدادی از قمه زنان قم بر عهده داشتند.

اکنون و با توجه به سال ها حاشیه سازی این جریان انحرافی برای نظام جمهوری اسلامی و تهیه خوراک مناسب تبلیغاتی برای رسانه های معاند، این نوشتار می کوشد تا گوشه ای از نگاه آنان به مسائل سیاسی و اجتماعی را به تصویر بکشد.

کلیسایی که در لندن، حسینیه می شود!

سال 2003 میلادی بود که شخصی به نام یاسر الحبیب به عنوان داماد سید مجتبی شیرازی، شبکه ای ماهواره ای در لندن به نام «فدک» تأسیس و شروع به توهین به مقدسات اهل سنّت و تولید برنامه در باب لعن علنی خلفای آنان کرد.

یاسر الحبیب متولد سال 1355 هجری شمسی است. او در حالی که تنها 19 سال از عمرش می گذشت و سال های کوتاهی را درس خوانده بود؛ به کویت رفت و هیئت «خُدّام المهدی» را راه اندازی کرد. در همان سال ها بود که وی در یک سخنرانی در کویت به عائشه، همسر پیامبر خدا (ص) توهین کرد که همین امر با توجه به حساسیت دولت وقت کویت درباره این مسائل، به دستگیری و محکومیت وی به 15 سال حبس انجامید. البته او بیش از سه ماه در زندان نماند و با توجه به مخالفت های شدید آمریکا و انگلیس با این حُکم، مورد عفو قرار گرفت و به لندن رفت!

در آن جا بود که کلیسایی در اختیار وی گذاشته شد و وی نیز با ساختن حسینیه ای در آن، شبکه «فدک» را راه اندازی کرد و به اقدامات خود ادامه داد.

او در این شبکه و در یکی از همان سال ها، در روز هفدهم ماه مبارک رمضان که سالروز درگذشت عائشه همسر حضرت رسول الله (ص) است؛ برای نخستین باز این روز را جشن گرفت و گزارش این جشن را از شبکه خود پخش کرد؛ امری که با واکنش منفی اهل سنت مواجه شد.

او همچنین اقدام به چاپ و انتشار کتابی قطور در 50 هزار نسخه چاپ کرد و در آن نسبت های ناروایی به همسر پیامبر خدا (ص) داد. چاپ نخست این کتاب در سال 2010 در انگلستان منتشر و در سطح کشورهای جهان اسلام توزیع شد؛ امری که واکنش علمای اعلام بویژه رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت الله خامنه ای را به دنبال داشت و سبب شد تا ایشان این فتوا را صادر کنند که اهانت به مقدسات اهل سنت و توهین به زنان حضرت رسول الله (ص) حرام است.

جریان شیرازی حتی دفاع مقدس را برنتافت!

و اما لازم است تا در این قسمت از بحث، نگاهی به برخی افراد دیگر جریان شیرازی بیندازیم.

یکی از این افراد، سید محمد شیرازی، متولد سال 1307 هجری شمسی در شهر سامراء عراق است. وی فرزند آیت الله سید مهدی شیرازی است. مشهور است که آیت الله سید مهدی، فرزند میرزای بزرگ شیرازی صاحب فتوای مشهور و تاریخی تحریم تنباکو است؛ در حالی که میرزای بزرگ شیرازی، برادر آیت الله سید مهدی شیرازی و عموی سید محمد شیرازی است.

به هر حال سید محمد در دامان تربیت و درس پدر، بزرگ شد و سپس همراه وی و دیگر بستگان به کربلا مهاجرت کرد. او پس از رحلت پدر، ادعای مرجعیت کرد؛ امری که با بیانیه مراجع وقت یعنی آیات عظام سید محمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خوئی مواجه شد و آن دو مرجع زمان اعلام کردند که سید محمد شیرازی هنوز به درجه اجتهاد نرسیده است.

در هر صورت بعد از سال ها و با توجه به فشار رژیم عراق، سید محمد شیرازی به همراه خانواده به ایران مهاجرت کرد و در قم ساکن شد.

چندی بعد بود که مخالفت های وی با جمهوری اسلامی یکی بعد از دیگری رُخ نمایاند.

یکی از این مخالفت ها، مخالفت وی با نظریه ولایت فقیه بود. او بر این اساس کتابی نوشت و اعلام کرد که ولایت فقیه را قبول ندارد و در عین حال به شورایی بودن رهبری معتقد است.

سید محمد شیرازی همچنین چندی بعد با اعدام ضدّ انقلاب خرابکار مسلّح و جنایتکاران دستگیر شده از رژیم پهلوی هم مخالفت کرد و در این باره نیز بیانیه داد.

شاید مهم ترین مخالفت وی در آن سال ها را بتوان مخالفت با رفتن افراد به جبهه های دفاع مقدس و فتوای حُرمت این امر دانست؛ امری که بیش از پیش، افکار جریان شیرازی را بر ملا ساخت و در عین حال حکومت بعث عراق را به تکاپو انداخت تا با دستاویز قرار دادن این فتوا، ایرانیان مسلمان را از رفتن به جبهه ها و دفاع از وطن دور کند.

سال 1380 شمسی بود که سید محمد شیرازی درگذشت و برادرش سید صادق شیرازی، لیدری این جریان انحرافی را به دست گرفت.

سید صادق شیرازی متولد سال 1320 شمسی در سامراء عراق است. وی نیز با تداوم مخالفت با نظریه ولایت فقیه و همچنین اعتقاد به نظریه رهبری شورایی شناخته می شود؛ اما در عین حال ضدیت وی با فلسفه و عرفان و به همین دلیل مخالفت با اندیشه شخصیت های مانند حضرت امام، آیت الله بهجت، آیت الله بهاءالدینی، آیت الله جوادی آملی و آیت الله حسن زاده آملی از دیگر نکات درباره وی است.

اگر رویکرد جدی سید محمد شیرازی را بتوان در نوشتن کتب متعدد عنوان کرد؛ رویکرد غالب سید صادق شیرازی استفاده از رسانه و تأسیس شبکه های متعدد ماهواره ای مانند شبکه های فدک، سلام، مرجعیت، الانوار و همچنین شبکه های امام حسین (ع)، الزهراء (س)، امام صادق (ع)، خدیجه الکُبری (س)، العقیله (س)، اباالفضل العباس (س) و همچنین المهدی (عج) بوده است.

هزینه شبکه های ماهواره ای جریان شیرازی از کُجا تأمین می شود؟

اکنون لازم است تا نگاهی به هزینه های راه اندازی و تداوم فعالیت شبکه های ماهواره ای بیندازیم. آمار نشان می دهد که این مبلغ در حال حاضر برای یک شبکه ماهواره ای شامل اجاره ماهواره و تولید برنامه، بیش از 50 میلیارد تومان در یک سال است که با توجه به راه اندازی حداقل 18 شبکه ماهواره ای از سوی خاندان شیرازی، شامل برخی شبکه های 24 ساعته و یا حتی چند زبانه، این هزینه ها از ضرب این دو عدد هم فراتر می رود.

این در حالی است که به گفته دست اندرکاران برخی دیگر از شبکه های ماهواره ای مذهبی تبلیغی، آن ها حتی از تأمین هزینه های یک شبکه نیز در می مانند و با بدهی مواجه هستند.

اکنون پرسش این است که حجم عظیم هزینه های حداقل 18 شبکه از کجا تأمین می شود و آیا وقت آن فرا نرسیده که جریان شیرازی درباره این هزینه ها، شفاف سازی کنند؟! در این باره اسنادی دالّ بر حمایت و کمک های مادی و معنوی برخی کشورهای خارجی به شبکه های مرتبط با خاندان شیرازی در دسترس است که جای تأمل دارد.

از «لعن علنی» تا «توهین به مقدسات اهل سنت»

نکته دیگر در رویکردهای کلّی این شبکه های ماهواره ای متعدد یا همان نوع نگاه جریان شیرازی به مسائل سیاسی، اجتماعی و مذهبی است که می توان آن ها در چند مورد برشمرد.

نکته نخست تأکید این شبکه ها بر «لعن علنی» خلفای اهل سنت است؛ در حالی که متن روایات متعدد معصومین (ع) و همچنین سیره علمای ما در طول تاریخ غیر از این بوده است؛ به بیان دیگر حتی در روایت هایی که به لعن اشاره دارد؛ نامی از فرد یا افراد برده نشده و در متن زیارت عاشورا هم می بینیم که عبارت «اول و ثانی و ثالث» بدون نام بردن صریح آمده است. البته ذکر این نکته هم لازم است که در دین اسلام، تبرّی و لعن وجود دارد؛ اما خود ائمه معصومین (ع) به این نکته نیز توجه داده اند که این تبرّی و لعن باید به چه شکل انجام شود و به چه نوع انجام نشود.

نکته دوم درباره رویکرد این شبکه ها، «توهین به مقدسات اهل سنت» است؛ در حالی که سیره علمای اعلام شیعه در طول تاریخ نشان می دهد که آنان به صورت محترمانه، عقاید اهل سنت را نقد کرده اند اما در عین حال هیچ گاه اقدام به توهین یا تحقیر نکرده و حتی کنایه نزده اند.

در این باره می توان به مطلبی جالب توجه داد و آن اینکه، هیچ گاه کتاب های نوشته شده از سوی افراطیون شیعه توسط اهل سنت نقد نشده است؛ اما چه بسیار کتاب های نقد محترمانه شیعه درباره اهل سنت بوده که بارها از سوی علمای اهل سنت پاسخ داده شده و یا به آن ها حاشیه زده شده است که یکی از مهم ترین آن ها، کتاب «مِنهاج السّنّه» ابن تیمیّه است که در پاسخ به کتاب «منهاج الکلام» مرحوم علامه حلی (ره) نوشته شده است.

وقتی «هفته برائت» در تقابل با «هفته وحدت» وارد میدان می شود

نکته سوم در رویکرد این شبکه های ماهواره ای و به بیان دیگر در نوع تفکر جریان شیرازی، تأکید بر برگزاری هفته برائت به جای «هفته وحدت» است؛ در حالی که ائمه معصومین (ع) در برخی از روایات و در پاسخ به پرسش صحابه خود، اقامه جماعت شیعه به امامت اهل سنت را اجازه داده و حتی آن را معادل نماز خواندن در صف اول نماز جماعت و پشت سر حضرت رسول الله (ص) دانسته اند.

نکته چهارم، تأکید بر برپایی دهه مُحسنیّه و راه اندازی برخی هیئت های مذهبی به همین نام است؛ در حالی که تصریح تاریخ به ضربت خوردن حضرت فاطمه زهرا (س) به فاصله 30 تا 50 روز پس از شهادت حضرت رسول الله (ص) اشاره دارد.

پنجمین نکته، برپایی جشن های پس از پایان دهه محسنیه به عنوان جشن های از دنیا رفتن خلیفه دوم است؛ در حالی که روایات مربوط به از دنیا رفتن خلیفه دوم در نهم ماه ربیع الاول، یا سند معتبر روایی ندارد یا اینکه سند آن ضعیف ارزیابی شده که البته روایت صحیح، دالّ بر این اتفاق در فاصله زمانی 26 تا 28 ذیحجه است. همچنین این افراد در این روزها، به استناد حدیث جعلی «رُفِعَ القلم»، اقدام به هر رفتار زشت و شنیعی را نیز بر خود روا می بینند! رفتارهایی که حتی یک مورد از آن ها نیز موجب وهن شیعه بوده، هست و خواهد بود.

از تأکید بر «قمه زنی» تا مخالفت با اصل انقلاب اسلامی

ششمین نکته در رویکردهای کلی جریان شیرازی، تمرکز بر امر «قمه زنی» است؛ اتفاقی که مربوط به 200 تا 300 سال گذشته بوده و پیش از آن رواج نداشته است و بیش از هر چیز، شیعه هراسی و البته دین هراسی را دامن زده، بویژه آن که این اقدام در سال های اخیر با قمه زدن اجباری کودکان و حتی نوزادان از سوی افراد این جریان، وارد فاز جدیدی شده است!

و اما هفتمین و آخرین نکته، مخالفت آشکار این جریان با انقلاب اسلامی است.

در این باره نیز بحث بسیار است، اما تنها بیان یک پرسش کافی است و آن این که، این جریان با در دست داشتن انواع شبکه های متعدد، چه تعداد از افراد را به مذهب شیعه علاقمند کرده و در برابر، تفکر انقلاب اسلامی و بنیانگذار فقید آن، چه تعداد از افراد را به سمت مذهب تشیع سوق داده اند؟ به نظر می رسد جهانی شدن تفکر انقلاب اسلامی و درنوردیدن مرزها توسط آن، به خوبی بیانگر پاسخ روشن این پرسش مهم است.

اکنون باید اذعان کرد که هفت مورد برشمرده شده؛ نه تنها از اصول و فروع مذهب شیعه نیست که حتی از شعائر شیعه هم تلقی نمی شود که اینان بخواهند آن ها را ترویج و تبلیغ کنند.

و اما در پایان به ذکر چند تذکر بسنده می شود.

یکی از تذکرات بیان این مطلب به برادران و خواهران اهل سنت است که بر اساس شریعت مقدس اسلام، مجازات سبّ الرسول (ص)، قتل است؛ اما در عین حال سبّ زنان پیامبر یا سبّ صحابه پیامبر معادل با سبّ خود پیامبر نیست که بخواهد زمینه را برای برخورد خشن باز کند؛ بلکه این نوع سبّ، سبب فسق – و نَه کُفر – می شود. بنابراین لازم است تا بیان این دو تفکیک قائل شد.

همچنین نکته دیگر علمی این است که بر اساس نظر همه مفسّران شیعه، خیانت احتمالی زنان متخلّف برخی پیامبران، خیانت در زمینه مسائلی غیر از مسائل زناشویی بوده است و از این رو نمی توان آنان را هیچ گاه به خیانت در زمینه مسائل زناشویی متهم کرد.

تذکر سوم، بیان این نکته دلسوزانه است که نباید به گونه ای حرف زد و یا کاری کرد که فضای رسانه ای و بین المللی، علیه شیعه موضع بگیرد؛ چراکه گاهی یک اشتباه رسانه ای، زحمات چندین و چند ساله را به هدر می دهد. در این باره، نگاهی به مستندهای مربوط به پشت صحنه جریانات تکفیری علیه اسلام و شیعه نشان می دهد که گاهی یک اقدام به ظاهر کم اهمیت تا چه اندازه می تواند علیه دین خدا و در جهت تضعیف آن کوشش کند.

چهارمین تذکر اشاره به این بررسی علمی برخی علمای اعلام و از جمله آیت الله حسینی قزوینی، استاد برجسته حوزه علمیه قم و مدیر سابق شبکه جهانی ولایت است که با بررسی منابع روایی مختلف به این نکته اذعان کرده اند که در متون روایات، نمی توان جایی را پیدا کرد که اهل بیت معصومین (ع) به برگزاری جلسه لعن، تشویق و یا حتی توصیه کرده باشند.

تذکر پنجم هم این که در اسلام ناب، تبرّی غیرتوهین آمیز و همچنین نقد محترمانه، قابل دفاع است و البته آن چیزی که قابل دفاع نیست؛ لعن علنی و با بیان مصادیق است.

ضرورت ترویج حداکثری اسلام تقریبی

آخرین تذکر هم درباره ترمزی است که برخی قوانین کشور در برابر تأسیس و راه اندازی شبکه های ماهواره ای شیعه تقریبی اعتدالی ایجاد کرده اند و آن، ضرورت کسب مُجوّز از شورای نظارت بر صداوسیماست، در حالی که این شورا تاکنون کمتر اقدام به اعطای مجوّز کرده است! امری که می توان با بازنگری در آن و باز کردن راه برای تأسیس شبکه های مُبلّغ «تقریب مذاهب اسلامی و تفکر اعتدالی»، زمینه را برای ترویج افکار انحرافی و یا افراطی گری به حداقل رساند؛ ان شاء الله.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار