به گزارش تابناک از قزوین به نقل از ایسنا امسال رمضان، تلویزیون با سریال‌های «برادر» و «پادری» و ویژه‌برنامه‌های «ماه عسل»، «شیدایی» و «دعوت» و ... سعی در جذب مخاطبان داشته است؛ اما اینکه مردم تا چه اندازه با این سریال‌ها و ویژبرنامه‌ها ارتباط برقرار کرده‌اند، موضوعی است که خبرنگار ایسنا با حضور در میان مخاطبان آن را مورد بررسی قرار داده است.
«برادر» مخاطب را به تماشا ترغیب می‌کرد
آقایی ۴۰ ساله، کارمند یک اداره دولتی درباره سریال «برادر» می‌گوید: با وجود اینکه گروه بازیگران تکراری بودند و به نوعی فضای سریال «کیمیا» را یادآوری می‌کردند، اما پس از گذشت چند قسمت توانست مخاطبش را جذب کند. به نظرم قصه سریال به این خاطر که در هر قسمت اتفاقات جدیدی رخ می‌داد، جالب بود و مردم را ترغیب می‌کرد که قسمت آینده را ببینند.
«پادری» همانند زندگی واقعی مردم بود
یک خانم ۴۵ ساله کارمند بازنشسته، درباره سریال «پادری» می‌گوید: این سریال را دوست داشتم به این خاطر که قصه آن همانند زندگی خود ما بود که با مشکلات مالی مواجه هستیم و به هر دری که می‌زنیم بسته است؛ ولی به این خاطر که زمان پخش درستی برای آن اعلام نشده بود و همیشه با تاخیر پخش می‌شد از خیلی از قسمت‌های آن جا ماندم؛ این بی‌برنامگی نباید در شبکه‌های تلویزیونی وجود داشته و باید به مخاطبان خودشان احترام بگذارند.
سریال‌هایی مثل «برادر» نمی‌توانند نسل جوان را جذب کنند
یک خانم ۲۰ ساله، دانشجوی رشته مهندسی کامپیوتر که معتقد است داستان سریال «برادر» تکراری است، می‌گوید: این مدل داستان‌هایی که همه شخصیت‌ها یا مثبتِ مثبت یا منفیِ منفی هستند، دیگر تکراری شده است و نمی‌تواند نسل جوان را به خودش جذب کند. به نظرم تعداد افرادی مثل مسعود و حاج کاظم دیگر خیلی کم شده است. علاوه بر این همیشه سریال‌های رمضانی درباره تقابل شخصیت‌های مثبت و منفی است که در قسمت‌های آخر شخصیت منفی به جزای اعمالشان می‌رسد و پشیمان می‌شود.
بعضی رفتارهای احسان علیخانی اصلاً درست نیست
خانمی ۳۰ ساله، کارمند یک اداره دولتی، درباره برنامه «ماه عسل» می‌گوید: برخی انتقادها سال‌هاست که به برنامه «ماه عسل» وارد است، اما انگار قرار نیست حل شوند؛ نوع رفتار آقای علیخانی با بعضی از مهمانانش گاهی آزاردهنده است. موضوعات برنامه و مهمانان کاملاً برایم جذاب است و همین باعث می‌شود که آن را ببینم، اما بعضی رفتارهای مجری با افرادی که از قشر متوسط جامعه هستند، اصلاً درست نیست.
او ادامه می‌دهد: البته مشخص است که امسال آقای علیخانی سعی کرده است تا رفتارهای سال‌های گذشته‌اش را تکرار نکند و محتاط‌تر حرف می‌زند، اما باز هم آن‌طور که باید موفق نبود. به هر حال اصل برنامه «ماه عسل» و سوژه‌هایی که پیگیری می‌کند را دوست دارم و امسال هم به موضوعات خوبی پرداخته شد.
بی‌برنامگی در پخش باعث شد «پادری» دیده نشود
یک آقای ۳۲ ساله کارمند بانک می‌گوید: سریال «دودکش» را دوست داشتم و فکر می‌کردم که سریال «پادری» هم به همان اندازه موفق باشد؛ اما به علت ضعیف بودن قصه اصلاً نتوانستم جذب آن شوم. علاوه بر این در هیچ کدام از شب‌ها این سریال به موقع پخش نشد و همیشه با تاخیرهای بیش از یک ساعت همراه بود. این بی‌برنامگی هم می‌تواند یکی از دلایلی باشد که «پادری» امسال به چشم نیامد. اگر قرار است این سریال ساعت ۱۱ پخش شود، خب چرا از اول اعلام نمی‌کنند ۱۱؟
باز هم کل کل‌های تکراریِ بی‌مزه
خانمی ۲۴ ساله دانشجوی رشته کارشناسی ارشد ادبیات فارسی معتقد است که سریال «پادری» نتوانست همانند مجموعه اول این سریال (دودکش) موفقیت‌آمیز باشد و تکیه کلام‌های تکراری و جالب نبودن قصه حوصله مخاطبان را سر می‌برد. بازی بازیگران خوب این سریال، به علت تکراری بودن روند سریال، کیفیت پایین فیلمنامه و کل کل‌های تکراری و بی‌مزه دو شخصیت فیروز و نصرت دیده نشده است. سریال «برادر» هم با وجود اینکه در قسمت‌های اول به نظر می‌رسید کلیشه‌ای است، اما به نسبت بهتر از «پادری» بود.
مخاطب در تماشای «پادری» اصلاً غافلگیر نمی‌شد
یک خانم ۲۶ ساله دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ارتباطات معتقد است که داستان سریال «پادری» برگرفته شده از سریال «پایتخت» است و در این باره می‌گوید: به عنوان مثال نقش بهروز در این سریال و تلاش او برای ازدواج کاملاً مشابه نقش ارسطو در سریال «پایتخت» است. با این وجود فکر می‌کنم با توجه به اینکه سریال «دودکش» موفق بود و داستان جالب و نسبتاً متفاوتی هم داشت، یکی از علت‌های ناموفق بودن «پادری» ضعیف بودن فیلمنامه است. مخاطب در تماشای «پادری» اصلاً غافلگیر نمی‌شد یا روند داستان به گونه‌ای نبود که مخاطب را برای تماشای قسمت بعدی جذب کند.
«ماه عسل» فقط به ماه رمضان خلاصه نشود
یک آقای ۲۲ ساله، دانشجوی رشته مهندی برق، درباره برنامه «ماه عسل» می‌گوید: حضور افرادی که هر کدامشان قهرمان زندگی خودشان هستند و فرصت می‌کنند داستان زندگی‌شان را برای مردم تعریف کند، خیلی خوب است. به نظرم آن افرادی که می‌گویند «ماه عسل» برنامه‌ای منفی است و بر روی مردم اثرات منفی می‌گذارد، ماهیت برنامه را به درستی متوجه نشده‌اند. اتفاقا این برنامه می‌تواند خیلی امیدوارکننده هم باشد. اینکه بدانی در اطراف‌مان آدم‌های مثل خودمان اینقدر قوی و موفق هستند، بسیار هم امیدوارکننده است. امیدوارم این دست از برنامه‌هایی مثل «ماه عسل» فقط به ماه رمضان خلاصه نشوند.
مضامین سریال‌های مناسبتی درست، اما شیوه نمایش آنها اشتباه است
یک خانم ۲۷ ساله، دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد درباره سریال «برادر» می‌گوید: چند سالی می‌شود که سریال‌های درام ماه رمضان تقریباً یک داستان دارند؛ بعد از گذشت چند قسمت از سریال «برادر» هم مشخص بود که چه اتفاقی قرار است رخ بدهد؛ یک شخصیت زن منفی مطلق که تلاش می‌کند به وسیله بازی با احساسات یک مرد، از پدر او انتقام بگیرد و در مقابل چند شخصیت مثبت مطلق وجود دارند که او را لبه جزای اعمالش می‌رسانند. ممکن است زمانی این داستان‌ها برای مردم باورپذیر بوده باشد، اما امروز هم کلیشه‌ای شده است و هم دیگر تاثیری ندارد.
او ادامه می‌دهد: مضامین این سریال‌های مناسبتی درست است، اما شیوه نمایش آنها اشتباه؛ باید بپذیریم که افراد از وجوه مثبت و منفی تشکیل شده‌اند. با این شیوه سریال‌سازی روز به روز از مخاطبان تلویزیون کم خواهد شد؛ البته به نظرم سریال «پادری» به علت موقعیت‌های طنزی که داشت بسیار موفق‌تر بود.
قشر متوسط جامعه با «پادری» ارتباط برقرار کردند
یک خانم ۳۶ ساله، خانه‌دار درباره سریال «پادری» می‌گوید: در مجموع این سریال را دوست داشتم و با وجود تاخیرهایی که در پخش آن وجود داشت، تقریباً هر شب آن را به همراه خانواده‌ام می‌دیدم؛ پخش سریال‌های طنز در ماه رمضان بهتر است. ماه رمضان، ماه شادی است، بنابراین بهتر است که در این ماه برنامه و سریال‌هایی از تلویزیون پخش شود که به این فضا مرتبط باشند. همچنین از آنجا که موضوع «پادری» به نوعی به بی‌پولی مربوط می‌شود، مردم قشر متوسط جامعه به راحتی با آن ارتباط برقرار می‌کنند.