سی سال گذشته، نسل عوض شده و خیلی از بازماندگان زلزله امروز از دنیا رفتهاند. متولدین دهههای اخیر شاید تصوری از زلزله و آن روزهای تلخ نداشته و فقط در مورد آن روزهای مصیبتبار از بزرگترها شنیده باشند.
«قبرستان منجیل فضای غریبی دارد؛ ضجههای داغدیدگان زلزله را هنوز هم میتوان از میان بادهای معروف این شهر شنید. گورهایی صفکشیده، ردیفی و پشت سر هم اما بدون فاصله. میتوان فهمید چقدر غمانگیز بوده وقتی که این همه آدم دفن شدهاند؛ پدران، مادران، دختران و پسران. همه اعضای یک خانواده یا خویشاوندان در کنار هم هستند. سنشان را که از روی سنگ قبر میخوانی میتوانی تصور کنی چه خانوادهای بودهاند. تولد ٦٤، وفات ٣١/٣ /٦٩؛ تولد ٥٧، وفات ٣١/٣ /٦٩ و تولد ٤٩، وفات ٣١/٣ /٦٩. کاش همهشان رفته باشند. ای وای از دهها هزار خانوادهای که چند نفر رفته و چند نفر مانده دارد. ماندهها چه دردی کشیدهاند، وقتی بولدوزر بدن بیجان عزیزشان را با آوار خانه بیرون آورده و همان بولدوزر خاک قبرستان شهر را عمیق و وسیع کنده برای خاکسپاری جمعی.
همین سنگ قبرهای ردیفی پشت سر هم گویای درد بیانتهای اهالی شهر است؛ کسی که درد نکشیده نمیتواند درک کند این همه سال چه غمی روی دلشان نشسته. قبرستان منجیل و مزارهای محلی رودبار و طارم و روستاهایش جایگاه ابدی سیوچند هزار نفری است که در طول آن یک دقیقه نیمه شب آخرین روز بهار سال ٦٩ جانشان را زیر آوار زلزله به جا گذاشتند؛ از پدران مهربان و مادران فداکار گرفته تا جوانهای ناکام و نوگلان پرپرشده. سی سال گذشته، نسل عوض شده و خیلی از بازماندگان زلزله امروز از دنیا رفتهاند. متولدین دهههای اخیر شاید تصوری از زلزله و آن روزهای تلخ نداشته و فقط در مورد آن روزهای مصیبتبار از بزرگترها شنیده باشند. ارتفاعات هرزویل منجیل اما مثل بسیاری از روستاهای صد درصد تخریبشده در این زمینلرزه پرقدرت، بقایای خرابههای سه دهه پیش را در خود دارد. راویان محلی از منطقهای میگویند که خانههای خشت و گلی و پلکانی داشته، چیزی شبیه به ماسوله. گشتی کوتاه در منطقه ما را به خرابههای سی ساله میبرد؛ تیرچههای چوبی سقفهایی که در زلزله بر سر مردم آوار شده و به زمین چسبیده و امروز کنار جاده خاکی است که بعدها برای عبور و مرور ساختهاند. معلوم نیست چندین نفر زیر این تپههایی که زمانی خانه بوده جا ماندهاند. اما یکی از اهالی هرزویل به «شهروند» میگوید ٥٠ نفر از فامیلهایش در روستای این منطقه ساکن بودند که بعد از زلزله نه اثری از روستا ماند و نه جنازهای از آنها پیدا شد.»
منبع: روزنامه شهروند